Hollebeke

In de buurt van Ieper bevindt zich het plaatsje Hollebeke. Hierover vermeldt de Winkler Prins Encyclopedie van Vlaanderen (deel 3, 1973, pp 339-340:
Hollebeke, voormalige taalgrensgemeente in de provincie west-Vlaanderen, administratief en gerechtelijk arrondissement en kanton Ieper, in Zandlemig-Vlaanderen en de Westhoek, op de noordelijke rand van de Westvlaamse heuvels, aan het droge kanaal van Ieper naar Komen, 563 ha, (1970) 723 inwoners.

MONUMENTEN

De neogotische Kerk van Onze-Lieve-Vrouw-Geboorte (zie foto) dateert uit 1925; de oude kerk werd met het ganse dorp tijdens de eerste Wereldoorlog totaal vernield. Ook het oude kasteel De Vodde werd in 1925 wederopgebouwd.


Kerk van Onze-Lieve-Vrouw-Geboorte


GESCHIEDENIS

Hollebeke wordt in 1185 vermeld als Holebeca, van het Germaans hula hol (= in een ravijn liggend) + baki (= beek). Hollebeke was een hoge heerlijkheid, feodaal afhankelijk van de Zaal van Ieper, die reeds bestond in 1185. Robertus van Hollebeke is de vroegst bekende heer (vóór 1185).

De heerlijkheid strekte zich uit tot in de dorpen Houthem, Zandvoorde en Zillebeke. Nadat ze toebehoord had aan de familie Van Hollebeke, ging ze over aan de families van Glymes d'Hollebecque en van Buus d'Hollebecque.

Hector, heer van Hollebeke, was raadgever en kamerheer van Karel de Stoute in 1474, raadsheer van de stad Ieper in 1468 en grootbaljuw van de stad en de kastelenij van Ieper in 1470 en 1476. Philippe de Saint-Omer was heer van Hollebeke tijdens de 16de eeuw. Jacques, Bernard Coppieters, heer van Hollebeke, werd op 25 september 1869 tot de adelstand verheven.

De verering van Onze-Lieve-Vrouw van Hollebeke klimt op tot ca. 1300, wellicht nog vroeger. In 1380 nam de abdis van de abdij van Mesen, Marguerite d'Oultre, deel aan de bedevaart 'der drie Marias', waarbij de drie bedevaartplaatsen, Hollebeke, Dadizele en Linselles (Noord-Frankrijk) werden aangedaan.

Hollebeke werd in 1914-1918 totaal verwoest.
[JJV - Drs. J.J. Veys, directeur Diensten Vice-Gouverneur van Brabant]

EERSTE WERELDOORLOG

In de eerste wereldoorlog lag Hollebeke midden in het oorlogsgebied. Het dorpje werd zoals gezegd totaal verwoest. In de route-beschrijving van de Michelin Gids over de strijd bij Ieper (Michelin, 1919, p. 60-61) wordt de situatie als volgt beschreven:

"A few hundred yards beyond the railway [Ypres-Lille] turn to the right at the village of Kortewilde, where a few wooden houses are being erected among the ruins. After crossing a number of little bridges over the Gaverbeck canal, the road, rising slightly, turns to the right. At this turning the Château (photo below) and village of Hollebeke ought to be visible on the left, but this part of the battlefield is in so chaotic a condition that neither road, canal, nor village can be distinguished."
"During the first battle (November, 1914) the Germans launched attacks in great force between Hollebeke and Messines, and captured both these places. Hollebeke was retaken on July 13, 1917, during the first phase of the great British offensive for the clearing of the town. After being lost again in April, 1918, Hollebeke was finally recaptured by the Allies in October."

In de Regiments-Chronik van het Duitse KB 5. Infanterie-Regiment werd over de inname van het kasteel op 30-okt-1914 het volgende genoteerd:

"S.M. der Deutsche Kaiser hat dem Armeekorps für seine Leistungen an diesem Tage seine Allerhöchste Anerkennung ausgesprochen: Die Wegnahme des Schlosses Hollebeke darf von dem Regiment als ganz besondere Heldentat in Anspruch genommen werden."


Hollebeke Chateau


Uit de Ierseksche en Thoolsche Courant van 23-okt-1915:

"Sommige dorpen en gehuchten in de vuurlinie aan 't Westelijk front zijn tengevolge van de oorlogswoede geheel van den aardbodem weggevaagd. Er is totaal niets meer van over. Een corr. van 't Hbl. heeft de streek bij Atrecht bezocht en schrijft o.a.:
Honderdduizenden burgers zullen na den oorlog terugkeeren naar hun stad, dorp, hofstede. Tienduizenden zullen er niets dan puin vinden. En duizenden zelfs dit niet. De plek, waar eens hun dorp stond, zullen ze moeten zoeken. Want het puin werd allengs weggedragen naar de loopgraven, om er den drassigen grond vast te stampen, naar de wegen, om er de gaten door granaten geslagen, de geulen door zwaar beladen agens gegroefd, te stoppen. Deze ruïnes zijn volkomen van den aardbodem verdwenen. Daar kan de vader het kind niet meer de plaats wijzen, waar het geboren werd.
Zoo moet er in het vroegere Hollebeeke, in Vlaanderen, niets meer te zien zijn zelfs van de fundamenten, waarop eens de huizen stonden".


Laatst gewijzigd 22 januari 2009